10ทีมแชมป์เอ็นบีเอที่ว่าดีสุดตลอดกาล

10.บอสตัน เซลติคส์ 1964-65 

(ผลงานฤดูกาลปกติ 62-18, ผลงานเพลย์ออฟ 8-4, ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ + 8.4 แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +7.8แต้ม) 

บิลล์ รัสเซลล์ คือดาวเด่นของ เซลติคส์ ชุดนี้ โดยนี่คือแชมป์เอ็นบีเอหนที่ 11 จากทั้งสิ้น 13 ครั้งของเขากับแฟรนไชส์ฐานะผู้เล่น

จุดเด่นของ เซลติคส์'65 คือป้องกันเด่นเสียแต้มเฉลี่ยน้อยสุดทั้งฤดูกาล ( 84.2 คะแนน-ต่อ-เกม) ส่วนทีมเมตของ รัสเซลล์ ก็เช่น บ็อบ คูซี่, จอห์น แฮฟลิเซ็ค, แซม โจนส์, ทอม ไฮน์สัน, ทอม แซนเดอร์ส และ เค.ซี. โจนส์ ร่วมด้วยเฮดโค้ช จอห์น ธอมป์สัน รายชื่อที่กล่าวมาเข้าหอเกียรติยศเอ็นบีเอทั้งสิ้น 

9. ฟิลาเดลเฟีย 76เซอร์ส 1982-1983 

(ผลงานฤดูกาลปกติ 65-17, ผลงานเพลย์ออฟ 12-1 , ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ +7.7 แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +6.2แต้ม)

จูเลียส เออร์วิ่ง ได้คนมาช่วยงานสำคัญคือ โมเซส มาโลน แล้วมีส่วนผนึกกำลังต่อกรขาใหญ่อย่าง บอสตัน เซลติคส์ หรือ แอลเอ เลเกอร์ส จนพ้นทางผงานคว้าแชมป์หนแรกรอบ 17 ปี ส่วน มาโลน ก็ซิวผู้เล่นทรงคุณค่าทั้งฤดูกาลปกติ และเอ็มวีพีรอบชิงฯ 

ทีมชุดนี้เด่นเรื่องการแย่งรีบาวน์ดทั้งเกมรุก-เกมป้องกัน โดนอกจากสองคนข้างต้นก็มี แอนดรูว์ โทนี่ย์ บู๊วงใน พร้อมอีกมือสกอร์ โมรีซ ชี้กส์ และตัวป้องกัน บ็อบบี้ โจนส์ 

2 คีย์แมน 76เซอร์ส

8. มิลวอลกี้ บัคส์ 1970-1971 

(ผลงานฤดูกาลปกติ 66-16, ผลงานเพลย์ออฟ 12-2 , ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ +12.5 แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +14.5แต้ม)

การผสมผสานอย่างลงตัวระหว่าง ออสการ์ โรเบิร์ตสัน ที่มาเล่นแฟรนไชส์นี้ปีแรก และ คารีม อับดุล-แจบบาร์ เข้าลีกปีที่สอง รวมถึงการขยายลีกให้ใหญ่ขึ้นจาก 14 เป็น 17 ทีม องค์ประกอบหลายอย่างทำให้ บัคส์ คว้าแชมป์ลีกหนเดียวประวัติศาสตร์สำเร็จ 

จุดเด่นคือเป็นทีมเล่นรุกทรงประสิทธิภาพคะแนนเฉลี่ย 103.9 นัด-ต่อ-เกม ป้องกันดีพอใจเสีย 93.1 แต้ม-ต่อ-เกม ทั้งฟอร์มของ อับดุล-แจบบาร์ ทะลุปล้องซิวเอ็มวีพีจากผลงานเฉลี่ย 31.7 คะแนน, 16 รีบาวน์ด ฟิลด์โกลแม่น 57.7% 

แชมป์แรกและแชมป์เดียวของ บัคส์

7. แอลเอ เลเกอร์ส 2000-2001 

(ผลงานฤดูกาลปกติ 56-26, ผลงานเพลย์ออฟ 15-1 , ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ +3.4แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +12.8แต้ม) 

นี่คือซีซั่นที่ แชคีลล์ โอนล กับ โคบี้ ไบรอันท์ ร่วมคว้าแชมป์ลีกหนที่สามด้วยกัน โดยภาพรวมผลงานทุลักทุเลลุ้นสนุกสุดตั้งแต่ฤดูกาลปกติที่ชนะ 56 เกม ตกมาจากซีซั่นก่อนนั้นที่เฮ 67 เกม 

ส่วนหนึ่งเพราะผู้เล่นหลักบาดเจ็บไม่ว่า โอนีล หรือ ไบรอันท์ พลาดแข่งรวม 22 เกม ด้าน เดอเร็ก ฟิสเชอร์ การ์ดจ่ายตัวจริงพลาดแข่ง 62 เกม 

ไหนจะการเล่นเพลย์ออฟชิงแชมป์ฝั่งตะวันตก พบ ปอร์ทแลนด์ เทรล เบลเซอร์ส ดวลถึงเกม 7 ซีรี่ส์แล้วเฉือนแบบหืดจับ 

ต้องให้เครดิตเฮดโค้ช ฟิล แจ็คสัน ประคับประคองทีมมาได้ดี หรือแม้แต่ ไทโรน ลู การ์ดตัวละครลับผ่อนภาระช่วง ฟิสเชอร์ ไม่อยู่ ได้ดีทีเดียว 

แอ็คชั่นเท่ๆในทศวรรษ 2000

6.  ฟิลาเดลเฟีย 76เซอร์ส 1966-67

(ผลงานฤดูกาลปกติ 68-13, ผลงานเพลย์ออฟ 11-4 , ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ +9.4แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +9.3 แต้ม) 

วิลต์ แชมเบอร์เลน เครื่องจักรทำคะแนน ผลงานเด่นสุดๆในฤดูกาลนี้ โดยเฉพาะเรกูล่าซีซั่นไร้เทียมทานมากชนะถึง 68 จาก 81 เกม 

ทีมเมตที่รู้ใจก็อย่างเช่น ฮัล เกรียร์, เช็ต วอล์คเกอร์ และ บิลลี่ คันนิ่งแฮม ช่วยกันทำแต้มจนทีมหยุดสิติแชมป์ 8 ปีติดของ บอสตัน เซลติคส์ ได้สุดสะใจ  

5. แอลเอ เลเกอร์ส 1971-72 

(ผลงานฤดูกาลปกติ 69-13, ผลงานเพลย์ออฟ 12-3 , ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ +12.3แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +2.9แต้ม)  

ทีมที่ดีสุดของยุคแม้เพิ่งปล่อยผู้เล่นเก่ง เอลจิ้น เบย์เลอร์ รีไทร์ไปก่อนเปิดซีซั่น แต่ เลเกอร์ส ชุดนี้ก็ยังสามารสร้างสถิติชนะต่อเนื่อง 33 เกม แล้วคงไร้ผู้ทาบจนถึงปัจจุบัน 

ขุมกำลังของเฮดโค้ช บิลล์ ชาร์แมน เวลานั้นก็อุดมฝีมือทั้ง เจอร์รี่ เวสต์, แพ็ท ไรลี่ย์, เกล กู้ดริช ในตำแหน่งการ์ด ส่วนฟร้อนท์คอร์ทนำโดย วิลต์ แชมเบอร์เลน และ จิม แม็คมิลเลน 

ทักษะและไอคิวบาสฯ เลเกอร์ส ตอนนั้นเด็ดมาก

4. บอสตัน เซลติคส์ 1985-86

(ผลงานฤดูกาลปกติ 67-15, ผลงานเพลย์ออฟ 15-3, ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ + 9.4 แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +10.3แต้ม) 

เซลติคส์ ทศวรรษ'80 มี แลร์รี่ เบิร์ด เป็นหัวโจกรวมกับ เควิน แม็คเฮล, โรเบิร์ต แพริช และ เดนนิส จอห์นสัน สร้างความนิยมแก่ลีกช่วงที่่่ถ่ายทอดสดออกจอโดยมีคู่ชิงชิงเด่นคือ แอลเอ เลเกอร์ส มหาอำนาจทางฝั่งตะวันตก 

เบิร์ด ยังเป็นผู้เล่นคนสุดท้ายที่ได้ตำแหน่งเอ็มวีพีต่อเนื่อง 3 ฤดูกาลตั้งแต่ 1984, 1985 และ 1986 เช่นเดียวกับแชมป์แก่ทีมต่อเนื่อวสามปีซ้อน 

แม้คู่ชิงฯ เอ็นบีเอ หนนั้นไม่ใช่ เลเกอร์ส เพราะ 'ม่วง-ทอง' เสียท่าแก่ ฮิวสตัน ร็อคเก็ตส์ ของ ฮาคีม โอลาจูวอน กับ ราล์ฟ แซมพ์สัน ทว่าเมื่อมาเจอ เซลติคส์ ยุคทอง ทางแชมป์ตะวันตกก็ใบ้รับประทาน 

เบิร์ด (กลาง) กับพวกพ้อง

3. แอลเอ เลเกอร์ส 1986-87

(ผลงานฤดูกาลปกติ 65-17, ผลงานเพลย์ออฟ 15-3 , ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ +9.3แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +11.4แต้ม)  

หนึ่งในทีม เลเกอร์ส ที่ดีสุด เล่นสนุกสุดประวัติศาสตร์ นำมาโดย แมจิค จอห์นสัน กับ คารีม อับดุล-แจบบาร์ ชิงดีชิงเด่นในทศวรรษ'80ดวลฝั่งตะวันออกของ บอสตัน เซลติคส์ ทั้งนี้ 'ม่วง-ทอง' กดแชมป์ไป 5 ซีซั่นทศวรรษนั้น 

นอกจาก 2 ดาราแล้ว เลเกอร์ส ยังมีผู้เล่นสนับสนุนชั้นดีอย่าง ไบรอน สกอตต์, ไมเคิ่ล คูเปอร์ และ เอ.ซี. กรีน สไตล์ทีมขายเกมรุก ผู้เล่นถึง 7 คนคะแนนเฉลี่ยสองหลัก และแต้มทั้งทีมเฉลี่ย-ต่อ-นัด 115.6 คะแนน

ช่วงสุกงอมของ เลเกอร์ส โชว์ไทม์

2. โกลเด้น สเตท วอร์ริเออร์ส 2016-17 

(ผลงานฤดูกาลปกติ 67-15, ผลงานเพลย์ออฟ 16-1 , ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ +11.6แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +13.5แต้ม) 

วอร์ริเออร์ส ที่พลาดแชมป์จากซีซั่นก่อนขยับขยายทีมด้วยการดึง เควิน ดูแรนท์ ฟอร์เวิร์ดเพชฌฆาตมาประสานกับ 'สแปลช บราเธอร์ส' สเตฟเฟ่น เคอร์รี่-เคลย์ ธอมป์สัน, ร่วมกับอีกสองฟร้อนท์คอร์ท เดรย์มอนด์ กรีน และ อันเดร อิกัวดาล่า 

รวมเรียกทั้ง 5 ภายใต้การคุมทัพของ สตีฟ เคอร์ ว่า 'แฮมป์ตัน 5' ที่ไม่มีเซนเตอร์อาชีพ เน้นคนป้องกันได้หลากหลายตำแหน่งและคุณสมบัติชู้ตแม่น 

สถิติการชู้ตมากมายถูกสร้างในฤดูกาลนั้น แล้วก็กลายเป็นเทรนด์แก่บาสฯยุคปัจจุบันว่าต้องเล่น สมอล บอล, เน้นยิง 3-คะแนน 

 'แฮมป์ตัน 5' ของวอร์ริเออร์ส

1.ชิคาโก บูลล์ส 1995-96 

(ผลงานฤดูกาลปกติ 72-10, ผลงานเพลย์ออฟ 15-3 , ผลต่างคะแนนฤดูกาลปกติ +12.3แต้ม, ผลต่างคะแนนเพลย์ออฟ +10.6แต้ม) 

บูลล์ส สร้างสถิติชนะฤดูกาลปกติ 72 จาก 82 เกม ดีสุดตลอดกาลกว่า 2 ทศวรรษ กระทั่ง โกลเด้น สเตท วอร์ริเออร์ส มาทุบเอาในฤดูกาล 2015-16 

'กระทิงเปลี่ยว' ทศวรรษ'90 มีแกนนำอย่าง ไมเคิ่ล จอร์แดน, สกอตตี้ พิพเพ่น, เดนนิส ร็อดแมน และ รอน ฮาร์เปอร์ ในชุดตัวจริง นอกจาทีมเวิร์กลงตัวแล้วทั้งสี่เล่นป้องกันเหนียวทุกคน

ยิ่งเมื่อได้ตัวผ่อนอย่าง โทนี่ คูโคช, สตีฟ เคอร์ และ ลุค ลองลี่ย์ ผ่านการส่งแผนโดยสุดยอดเฮดโค้ช ฟิล แจ็คสัน หลายสำนักจึงยกให้ บูลล์ส 95-96 คือทีมที่ดีสุดตลอดกาล

บูลล์ส 95-96 ถูกยกว่าดีสุดตลอดกาล