แม้เส้นทางนักฟุตบอลจะเริ่มต้นอย่างยากลำบาก และต้องเผชิญปัญหาบาดเจ็บหลายครั้ง แต่ คัลลัม วิลสัน ก็ข้ามผ่านอุปสรรคทุกอย่าง จนถึงเป้าหมายสูงสุด
เป้าหมายสูงสุดที่ว่า นั่นก็คือการติดทีมชาติอังกฤษชุดใหญ่
ย้อนกลับไป 8 ปีที่แล้ว วิลสัน ยังวิ่งเล่นอยู่นอกลีก ระดับ เซาธ์เทิร์น ฟุตบอลลีก หรือลีกขั้นที่ 3 ของเนชันแนลลีก หากเปรียบพรีเมียร์ลีกเป็นลำดับ 1 ตอนนั้นศูนย์หน้าวัย 18 ก็เล่นอยู่ในลีกลำดับ 7
แต่จริงๆ แล้ว เป็นเพียงการเซ็นสัญญายืมตัวระยะสั้นกับ เคทเทอริง ทาวน์ ที่ยืมตัวจาก โคเวนทรี ซิตี้ สโมสรที่ก้าวขึ้นมาจากทีมเยาวชน แต่การไปหาประสบการณ์ครั้งนั้นถือว่าล้มเหลว มีเพียงประตูเดียวจาก 17 นัดในเซาธ์เทิร์น ฟุตบอลลีก
ซีซั่นต่อมา 2011-12 วิลสัน ยกระดับตัวเองขึ้นมาอีกนิด เมื่อ แทมเวิร์ธ ติดต่อยืมตัวไปเล่นด้วยสัญญาเดือนเดียว แต่ก็โชคร้ายกระดูกเท้าแตกในเกมที่ 3 จนถูกส่งตัวกลับต้นสังกัด โคเวนทรี
ถือเป็นปีที่ฝันร้ายอย่างแท้จริง เพราะนอกจากต้องกลับไปรักษาตัวแล้ว สกายบลูส์ ยังตกชั้นจากแชมเปี้ยนชิพลงสู่ลีกวัน แต่นั่นก็อาจเป็นจุดเริ่มที่ดีของ วิลสัน ในถิ่น ริโกห์ อารีน่า
วิลสัน เริ่มมีบทบาทกับ โคเวนทรี ในฐานะตัวสำรองหลังหายเจ็บกลับมา แต่จบซีซั่น 2012-13 แบบขี้เหร่ มีเพียงประตูเดียวจาก 11 เกมในลีกวัน
แต่อะไรๆ เริ่มดีขึ้นในฤดูกาลถัดมา เมื่อกระหน่ำไป 21 ประตูจาก 37 นัดในลีกวัน แม้ โคเวนทรี จบอันดับ 18 แต่ วิลสัน ได้เลื่อนชั้นสู่ แชมเปี้ยนชิพ หลังจาก บอร์นมัธ เจียดเงินราวๆ 3.5 ล้านปอนด์ คว้าตัวไปร่วมถิ่น ดีน คอร์ท (ไวทาลิตี้ สเตเดี้ยม)
เพียงแค่ฤดูกาลเดียวจากลีกวันสู่แชมเปี้ยนชิพ วิลสัน ทำความฝันให้เป็นจริง ด้วยการตะบันไป 20 ประตูให้ บอร์นมัธ ซีซั่นแรก พาทีม เดอะ เชอรี่ส์ คว้าแชมป์และเลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ลีกในปี 2015
ถึงตอนนั้น คนที่ วิลสัน อยากขอบคุณมากที่สุดก็คือ สเตซี่ย์ คู่ชีวิตที่รู้จักกันตอนอายุ 17
"เธอแนะนำผมเรื่องการรับประทานอาหาร และดูแลเรื่องสุขภาพ เธอทำให้ผมทานสลัดมากกว่าฟาสต์ฟู้ด และเธอเชื่อว่าในความมุ่งมั่นของผม ผมจะกลายเป็นนักเตะระดับพรีเมียร์ลีกในสักวัน"
วิลสัน เกิดและโตในเมืองโคเวนทรี และเขาไม่เคยลืมที่จะกลับไปเยี่ยมครอบครัวทุกครั้งที่มีโอกาส
"ผมยังคงพูดคุยกับคนอื่นๆ อยู่ ผมไม่เคยลืมที่ที่ตัวเองจากมา ผมกลับไปที่นั่นเสมอ บางครั้งถ้าผมขับรถไป ผมจะแวะไปตามที่ต่างๆ กลับไปในที่เก่าๆ ที่ผมเคยไป แม่ของผมยังอยู่ที่บ้านหลังที่ผมเติบโตขึ้นมา พี่น้องของผมก็ยังอยู่ที่บ้าน ป้าและลุงก็อยู่ด้วยกันหมด แม่ของผมภูมิใจมาก"
ฤดูกาลแรกในพรีเมียร์ลีก ทุกอย่างเหมือนความฝัน หลังจาก วิลสัน กระหน่ำแฮตทริกคนแรกของซีซั่นในเกมเจอ เวสต์แฮม ตั้งแต่เดือนแรกสิงหาคม แต่เดือนถัดมา ความฝันก็กลายเป็นฝันร้าย เมื่ออาการบาดเจ็บรุนแรง เส้นเอ็นไขว้หัวเข่าข้างขวาฉีกขาด ต้องพักยาวครึ่งปี
การพักฟื้นเป็นไปตามที่วางแผนเอาไว้ วิลสัน กลับคืนสนามในเดือนเมษายน และเป็นตัวหลักในซีซั่นใหม่ 2016-17 แต่ใครจะเชื่อว่าปัญหาเดิม เส้นเอ็นไขว้หัวเข่าฉีกขาดจะเกิดขึ้นกับเขาอีกครั้ง และคราวนี้เป็นที่หัวเข่าข้างซ้าย ต้องพักอีกราวๆ 6 เดือนเหมือนเดิม
การกลับมาหนนี้ วิลสัน แข็งแกร่งขึ้นทั้งร่างกายและสภาพจิตใจ แต่สนิมยังเกาะหลายจุดในร่างกาย ทำให้ต้องสลับกันเล่นกับ เจอร์เมน เดโฟ และ โจชัว คิง จบฤดูกาล 2017-18 จึงมีเพียง 8 ประตูจาก 28 นัดในพรีเมียร์ลีก
เริ่มต้นซีซั่นนี้ วิลสัน กดไปแล้ว 7 ประตูจาก 13 นัด โดยเป็น 6 ประตูใน 11 เกมพรีเมียร์ลีก บวกกับ 4 แอสซิสต์ ที่เท่ากับว่ามีส่วนกับประตูของทีมถึง 10 ประตูด้วยกัน
เดิมที มีเสียงเรียกร้องจากหลายคน หนึ่งในนั้นคือ เอ็ดดี้ ฮาว ผู้จัดการทีมคนเก่งที่เชียร์ให้ แกเร็ธ เซาธ์เกต เรียกตัวไปติดทีมชาติอังกฤษตั้งแต่เดือนตุลาคมแล้ว ก่อนจะสมหวังในเดือนถัดมา
"ถึงวันนี้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่ามันไม่สำคัญเลยว่าคุณต้องเจออุปสรรคอะไรมากแค่ไหนในชีวิต คุณสามารถกลับมาได้เสมอ มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ นักเตะทุกคนต่างต้องการเป็นตัวแทนของทีมชาติ"
"คุณพยายามอย่างหนักในการช่วย บอร์นมัธ และหวังว่าผลงานของคุณจะดีพอ ผมไม่อยากพูดถึงเส้นทางของตัวเองที่มาถึงจุดนี้ได้ ผมอยากปล่อยให้เกมฟุตบอลเป็นคนพูดมากกว่า และทำผลงานให้สมกับที่ผมสมควรได้รับรางวัลตอบแทน"
ถึงตอนนี้ คัลลัม วิลสัน ดูจะมีเส้นทางเดินคล้ายคลึงกับ เจมี่ วาร์ดี้ ศูนย์หน้าของ เลสเตอร์ ที่เพิ่งอำลาทีมชาติหลังจบฟุตบอลโลก 2018 แต่ในระยะยาวจะรักษาผลงานและการมีชื่ออยู่ในทีมของ เซาธ์เกต ต่อไปได้หรือเปล่า ต้องรอดู...
