กระสุนปืนจากลีก เอิง

เจ้าของค่าตัวแพงสุดของสโมสรคนปัจจุบันอย่าง นิโกล่าส์ เปเป้ ก็เป็นแข้งอิมพอร์ตมาจากฝรั่งเศส วันนี้เราจะย้อนไปดูแข้งจากลีก เอิง ที่เคยย้ายตรงมาเล่นให้อาร์เซน่อลกันอีกรอบว่าแต่ละคนมีผลงานอย่างไรบ้าง

ย้ำอีกครั้งว่า "ย้ายตรง" ดังนั้นจึงไม่มีผู้เล่นอย่าง เธียร์รี่ อองรี กับ ปิแอร์-เอเมอริค โอบาเมย็อง ที่ไปลีกอื่นก่อนวนมาพรีเมียร์ลีก และเราจะไล่เรียงเฉพาะผู้เล่นตำแหน่งกองหน้าหรือกึ่งๆ กองหน้ากันก่อนเพราะถือว่าตำแหน่งที่มีมากที่สุด

1997 : นิโกล่าส์ อเนลก้า (ฝรั่งเศส, ปารีส แซงต์-แชร์กแมง)

แจ็กพ็อตที่สุดแล้วตัวนี้ ซื้อมาแค่ 5 แสนปอนด์ ปั้นอยู่ 2 ปีก่อนเทขายให้เรอัล มาดริด 22.3 ล้านปอนด์ กำไรเนื้อๆ เน้นๆ และเงินก้อนนี้ก็ทำให้อาร์เซน่อลไปลงทุนสร้างศูนย์ฝึกซ้อมใหม่ "ลอนดอน โคลนี่ย์" ที่ใช้งานอยู่ในปัจจุบัน

1997 : คริสโตเฟอร์ เรห์ (ไลบีเรีย, โมนาโก)

หลานชายของ จอร์จ เวอาห์ กลายเป็นตัวละครลับที่ได้ลงบ่อยช่วงท้ายในฤดูกาล 1997/98 ที่เป็นดับเบิ้ลแชมป์ แต่เหมือนโผล่ขึ้นมาแบบผีหลอก ทำให้ตื่นเต้นแล้วก็หายไปในเวลาอันรวดเร็ว

1999 : กาบา ดิยาร์วาร่า (กินี, บอร์กโดซ์)

มาเร็ว ไปเร็ว แค่ 6 เดือนและแทบไม่มีใครจำได้ว่าเคยอยู่อาร์เซน่อล ลงเล่นในลีก 12 นัด ยิงไม่ได้เลย และมีเพียงประตูเดียวในลีก คัพ

2000 : ซิลแวง วิลตอร์ (ฝรั่งเศส, บอร์กโดซ์)

เพิ่งได้แชมป์ยูโร 2000 กับทีมชาติฝรั่งเศสก่อนย้ายมาและได้เล่นทั้งตำแหน่งกองหน้าและริมเส้นฝั่งขวา อยู่กับทีม 4 ปี ได้ 2 แชมป์พรีเมียร์ลีกและ 2 แชมป์เอฟเอ คัพ ในภาพรวมถือว่าโอเคเลย 

2006 : เอ็มมานูเอล อเดบายอร์ (โตโก, โมนาโก)

แจ้งเกิดเต็มตัวและท็อปฟอร์มสุดๆ ในฤดูกาล 2007/08 ที่กดไป 30 ประตูในทุกรายการ ทว่าจบกันไม่สวยตอนย้ายไปแมนฯ ซิตี้ ปี 2009 และยังมีหน้ามาวิ่งควบร้อยเมตรชายไปสไลด์เข่าคู่ดีใจเย้ยกองเชียร์ปืนอีก...เรื่องความจังไรไม่มีใครเกิน 

2010 : มารูอาน ชามัคห์ (โมร็อกโก, บอร์กโดซ์)

มาตอนแรกเวิร์กเลย ได้ฟรีอีกต่างหาก เด่นลูกกลางอากาศ แต่ฤดูกาลต่อมาหมดสภาพดื้อๆ จับบอลง่ายๆ ยังลั่น ไหนจะทรงผมเหมือนลูกแพะเกิดใหม่อีก เห็นแล้วขวางหูขวางตาไปกันใหญ่ เพิ่งประกาศแขวนสตั๊ดไปในปีนี้ 

2011 : แชร์วินโญ่ (ไอวอรี่ โคสต์, ลีลล์)

ขอนับเป็นอีกหนึ่งกองหน้าแล้วกันแม้เลื้อยริมเส้นเป็นหลักก็ตาม สถิติดีมากตอนอยู่ลีลล์ แต่ไม่ปังอย่างที่ควรจะเป็นกับอาร์เซน่อล ยึกๆ ยักๆ มั่วซั่วไปหมด อยู่แค่ 2 ฤดูกาลก็โดนปล่อยทิ้งให้โรม่าแบบขาดทุน ปัจจุบันกำลังทำผลงานดีอีกครั้งกับ ปาร์ม่า ในช่วงปลายอาชีพ 

2011 : พาร์ค ชู-ยอง (เกาหลีใต้, โมนาโก)

ผลงานใช้ได้ตอนเล่นให้โมนาโก แต่ก็ไม่วายถูกมองว่ามาเพราะการตลาด และแทบไม่ได้ลงสนามเลย ได้เล่นหลักๆ แค่ในถ้วยลีก คัพ ยิงไป 1 ประตูในเกมเจอโบลตัน 

2012 : โอลิวิเย่ร์ ชิรูด์ (ฝรั่งเศส, มงต์เปลลิเย่ร์)

ย้ายมาแทนที่ โรบิน ฟาน เพอร์ซี่ มีดีกรีแชมป์ลีก เอิง พ่วงด้วยตำแหน่งดาวซัลโวการันตีคุณภาพ สถิติ 105 ประตูจาก 253 นัด ถือว่าไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่ค่อยถูกจริตแฟนบอลมากนักเพราะสปีดไม่มี แถมลงตัวจริงดันไม่เปรี้ยงเหมือนเป็นสำรอง 

2013 : ยาย่า ซาโนโก (ฝรั่งเศส, โอแซร์)

มาด้วยความหวังเรืองรองในฐานะดาวรุ่งดวงใหม่ของวงการฟุตบอลฝรั่งเศสและเพิ่งผนึกกำลังร่วมกับ ปอก ป็อกบา คว้าแชมป์โลก รุ่นยู-20 ทว่าผลงานไม่เป็นชิ้นเป็นอันเลยกับอาร์เซน่อล อยู่กับทีม 4 ฤดูกาลแต่โดนปล่อยยืม 3 ฤดูกาล สุดท้ายแยกทางอย่างน่าสงสารเมื่อเดือนที่แล้ว

2017 : อเล็กซองด์ ลากาแซ็ตต์ (ฝรั่งเศส, ลียง) 

พิสูจน์ผลงานกับ ลียง มาหลายฤดูกาลก่อนย้ายมาเล่นให้ อาร์เซน่อล ด้วยค่าตัว 60 ล้านยูโร กลายเป็นสถิติแพงสุดของสโมสรในตอนนั้น ทำผลงานปีแรกได้น่าประทับใจยิงไป 17 ประตูจากทุกรายการ ขณะที่ฤดูกาล 2018/19 ก็เปรี้ยงต่อเนื่องยิงอีก 19 ประตูจนได้รับตำแหน่งผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีของสโมสร ส่วนในฤดูกาลนี้มีอาการบาดเจ็บบ่อยครั้ง ยังไม่ได้ช่วยทีมแบบเต็มที่นัก

2019 : นิโกล่าส์ เปเป้ (ไอวอรี่ โคสต์ฐ ลีลล์)

ย้ายมาร่วมทีมอย่างฮือฮาในซัมเมอร์ล่าสุดด้วยค่าตัวสถิติสโมสร 72 ล้านปอนด์ แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่สามารถเค้นฟอร์มเก่งออกมาได้มากนักจนหลายคนเริ่มกังวล แต่ส่วนใหญ่ก็ยังมั่นใจว่าเจ้าตัวต้องการเวลาในการปรับตัวเข้ากับการเล่นในพรีเมียร์ลีกอีกสักระยะ