รุกแย่ รับห่วย ซวยไม่เลิก

ความพ่ายแพ้คาบ้านต่อ เอฟเวอร์ตัน มี 2 ประเด็นใหญ่เกิดขึ้นคือ การทำหน้าที่ของผู้ตัดสินที่รวมถึงการใช้วีเออาร์ และคุณภาพในการเล่นของ อาร์เซน่อล เอง

ประเด็นแรก เป็นเรื่องที่ มิเกล อาร์เตต้า หัวเสียอย่างมากหลังจบเกมเพราะทำความเข้าใจไม่ได้เลยว่าทำไม นิโกล่าส์ เปเป้ ถูกจับล้ำหน้าเพราะเขาดูภาพช้าซ้ำแล้วซ้ำอีกเป็นสิบรอบก็มั่นใจว่า "ไม่ล้ำ" แน่นอน

หากจังหวะนี้ไม่ถูกวีเออาร์ตีเส้นว่าล้ำหน้า อาร์เซน่อล ต้องได้ยิงจุดโทษที่อาจเป็นประตูออกนำไปก่อนเพราะผู้ตัดสินเป่าให้ ดานี่ เซบายอส ได้ฟาวล์ไปแล้ว

พอถูกริบจุดโทษเลยกลายเป็นว่าอีกไม่กี่จังหวะต่อมา อาร์เซน่อล ดันมาเสียประตูจากความผิดพลาดของ แบรนด์ เลโน่ และกลายเป็นประตูเดียวที่ชี้ขาดให้ เอฟเวอร์ตัน เป็นฝ่ายได้ชัยชนะกลับออกไป 

อาร์เตต้า บ่นยับหลังเกมว่า "เรื่องนี้มันสะสมมานานแล้ว พอกันที ผมพอแล้ว เราเจอมาหลายครั้งแล้วโดยที่ไม่มีใครมาอธิบายได้เลย เราดูจังหวะนี้กันเป็นสิบหน และผมก็ยังไม่เข้าใจ ผมว่าต้องมีใครสักออกมาอธิบายจังหวะนี้"

"จุดโทษมันชัดเจน แล้วก็มีคำตัดสินที่เกิดขึ้นตอนหลัง ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรือใครเป็นคนตัดสิน มันเป็นครั้งที่สองในสองสัปดาห์หลังแล้ว นอกจากนี้เราก็ดันมาเสียประตูผิดที่ผิดเวลาอีก"

จากภาพช้าที่วีเออาร์พยายามตีเส้นยังคงเป็นสิ่งน่ากังขาเหมือนเดิมเพราะส่วนของร่างกาย เปเป้ ที่ถูกระบุว่าล้ำหน้าคือ "แขน" ซึ่งไม่ใช่ส่วนที่ใช้ทำประตูอยู่แล้ว แต่กลับถูกจับล้ำหน้าซะงั้น 

หรือต่อให้พรีเมียร์ลีกอ้างว่าตีเส้นโดยยึดบริเวณหัวไหล่เป็นเกณฑ์ ก็ไม่มีความเที่ยงตรงยุติธรรมอยู่ดีเพราะสุดท้ายก็เป็น "คน" ที่ตีเส้น แค่ขยับไปหน้าหรือถอยหลังเพียง 0.5 เซนติเมตร หรือแค่เอียงสักเล็กน้อย ก็เปลี่ยนจาก "ล้ำ" เป็น "ไม่ล้ำ" หรือเปลี่ยนจาก "ไม่ล้ำ" ให้กลายเป็น "ล้ำ" ได้แล้ว 

ในจังหวะก่ำกึ่งสูสีแบบนี้ "วีเออาร์" ไม่สามารถทำให้การตัดสินออกมาชัดเจนขึ้นได้ มีแต่จะสร้างความงุนงงยิ่งกว่าเดิม และไม่แปลกเลยว่าทำไมการใช้วีเออาร์ของพรีเมียร์ลีกจึงถูกวิจารณ์มากกว่าลีกใหญ่อื่นๆ 

วีเออาร์ ไม่ใช่เทคโนโลยีที่เลวร้าย แต่คุณภาพผู้ตัดสินและทีมงานที่ใช้วีเออาร์ "ขาด" มาตรฐาน และไม่เคยปรับปรงความผิดพลาดของตัวเองเลย 

ในนัดก่อนที่ อาร์เซน่อล เสมอ ฟูแล่ม 1-1 วีเออาร์ ก็ตัดสินออกมาตรงกันข้าม อาร์เซน่อล ถึง 3 จังหวะ พอมาเจออีกครั้งในนัดล่าสุด มิเกล อาร์เตต้า จึงหัวเสียอย่างที่เห็น เช่นเดียวกับแฟนบอลหลายคนที่ได้แต่ส่ายหัว

นิโกล่าส์ เปเป้ ถูกจับล้ำหน้าในจังหวะนี้

ส่วนประเด็นที่สองคือ คุณภาพการเล่นของ อาร์เซน่อล

หากตัดจังหวะปัญหาที่มีวีเออาร์เกี่ยวข้องออกไป มิเกล อาร์เตต้า ต้องยอมรับว่าทีมตัวเองทำผลงานได้น่าผิดหวังและไม่คู่ควรที่จะเป็นผู้ชนะต่อให้กุนซือชาวสแปนิชจะพร่ำบอกหลังเกมว่าทีมทำผลงานได้ดีกว่าก็ตาม

การขาด ปิแอร์-เอเมอริค โอบาเมย็อง ที่ป่วย และ อเล็กซองด์ ลากาแซ็ตต์ ที่เจ็บไปพร้อมกันทำให้แนวรุกของ อาร์เซน่อล ไม่สามารถกดดันแนวรับ เอฟเวอร์ตัน ได้เท่าที่ควร 

3 จาก 4 ตัวรุกเป็นผู้เล่นดาวรุ่งคือ บูคาโย่ ซาก้า, เอมิล สมิธ โรว์ และ เอ็ดดี้ เอ็นเคเทียห์ ขณะที่ นิโกล่าส์ เปเป้ ที่ประสบการณ์มากกว่า ก็ไม่สามารถเป็นที่พึ่งของทีมได้

ซาก้า และ สมิธ โรว์ มีพรสวรรค์แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเก่งกาจถึงขนาดพาทีมชนะได้ทุกนัด องค์ประกอบอื่นต้องดีด้วยโดยเฉพาะในแนวรุกด้วยกัน

เอ็นเคเทียห์ ได้กลับมาเป็นตัวจริงในเกมลีกนัดแรกรอบมากกว่า 4 เดือน แต่สอบตกอย่างสิ้นเชิงเพราะไม่สามารถเก็บบอลได้ อยู่ในเขตโทษก็จริงแต่ไม่อยู่ในจุดที่ได้ยิงประตู ขาดความตื่นตัวในการเล่น แรงเบียดแรงปะทะมีน้อย เรียกได้ว่าไม่มีอะไรสอบผ่านเลยในตำแหน่งหน้าเป้า 

การที่แนวรุกหลายคนอายุน้อยทำให้ขาด "ความเก๋า" ไปด้วย สังเกตได้ว่าเวลาที่กองหลัง เอฟเวอร์ตัน เคลียร์บอลและต่อบอลจากแนวรับขึ้นมา ก็ทำได้แบบไม่ถูกกดดันใดๆ และกลายเป็นว่าได้เซตเกมขึ้นมาอย่างใจเย็นและแม่นยำ ก่อนเร่งสปีดโจมตีเมื่อบอลออกริมเส้น

สถิติที่สะท้อนถึงเกมรุกอันอ่อนหัดของ อาร์เซน่อล คือพวกเขายิงประตูในบ้านได้เพียง 19 ประตูจาก 17 นัด และก็มีถึง 8 นัดที่ "ปืนฝืด" ยิงคู่แข่งไม่ได้เลย 

ก่อนหน้านี้ 4 ฤดูกาล อาร์เซน่อล ยิงประตูในบ้านไม่ได้เพียงฤดูกาลละ 1 นัด รวมเป็น 4 นัด หรือ "ครึ่งเดียว" ของฤดูกาลนี้ 

มิเกล อาร์เตต้า โวยวายที่ถูกริบจุดโทษ แต่สิ่งที่เขาโฟกัสให้มากกว่าการตำหนิผู้ตัดสินคือ เกมรุกคือปัญหาที่แท้จริง และเป็นสิ่งที่ อาร์เตต้า ไม่สามารถปรับแก้ให้ดีขึ้นได้เลย 

ฤดูกาลใกล้ปิดฉากลงแล้ว แต่ อาร์เซน่อล เป็นทีมเดียวในกลุ่ม 10 อันดับแรกของตารางที่ยิงประตูในบ้านไม่ถึงยี่สิบประตู 

เมื่อบวกกับความผิดพลาดในเกมรับที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกในฤดูกาลนี้ อาร์เซน่อล จึงต้องพบกับความน่าผิดหวังด้วยความปราชัยคาบ้านอีกนัด ไม่ใช่เพียงแค่เสมอซึ่งก็ถือว่าแย่พอควรอยู่แล้ว 

"ปืนใหญ่" แพ้เกมลีกคาบ้านเป็นนัดที่ 7 เข้าให้แล้ว แย่สุดในรอบเกือบสามทศวรรษ หรือนับตั้งแต่ฤดูกาล 1992-93 และแพ้คาบ้านเป็นนัดที่ 9 จากทุกรายการ...แย่สุดในรอบเกือบหนึ่งร้อยปี หรือนับตั้งแต่ฤดูกาล 1929-30  

เกมรุกยิงไม่ได้ เกมรับพลาดอีกแล้ว ขณะที่การตัดสินก็ไม่เป็นใจ หรือจะพูดอีกอย่างว่า "ซวย" ก็ได้ 

นี่คือ อาร์เซน่อล ในฤดูกาลนี้