เส้นทางโค้ชของ "เจอร์ราร์ด" ตอนที่ 2

Question : การเป็นโค้ชเติมเต็มความว่างเปล่าของการไม่ได้เล่นฟุตบอลอีกแล้วหรือไม่?

Gerrard : แค่ส่วนหนึ่งนะ ผมไม่คิดว่าจะมีอะไรทดแทนได้ ผมคิดถึงการเล่นฟุตบอล ผมไม่ใช่หนึ่งในคนที่เล่นมาเป็นศตวรรษเพียงเพราะว่าผมทำได้ดีในสนาม แต่ผมรักทุกวันของชีวิตนักเตะ ผมรักการแข่งขัน

ผมรู้ดีว่าระหว่างอาชีพค้าแข้ง ผมจะมีช่วงเวลาที่ผมต้องคิดถึงมันมากๆ อยู่เสมอ ตอนที่ไปแอลเอ และเว้นว่างราว 4-5 เดือน ผมพบว่ามันยากมากที่จะก้าวผ่านความจริงที่ว่าวันเวลาในอาชีพของผมได้ผ่านไปแล้ว ตอนนี้ผมโอเคขึ้น ผ่านช่วงนั้นมาได้ แต่ผมก็ยังรักที่จะได้เป็นนักฟุตบอลอีกครั้ง ผมรักทุกนาทีของชีวิตนักฟุตบอล 

Question : แล้วคุณเคยได้ลงเล่นที่อะคาเดมี่หรือไม่?

Gerrard : บางครั้งเราก็มีเกมของกลุ่มสตาฟฟ์ลงเล่นที่นี่ในเช้าวันอังคาร ผมก็ร่วมด้วย แต่ไม่ใช่ทุกครั้ง อาจจะหนึ่งหรือสองครั้งต่อสัปดาห์ ผมร่วมแจมในเกมข้างละ 7 คน หรือไม่ก็เล่นลิงชิงบอลหากว่าคนน้อย ผมลงเล่นเพราะสนุกและรักในการแข่งขัน เมื่อผมดูพวกเด็กๆ เล่นและฝึกซ้อมพวกเขา ผมก็อยากลงไปร่วมด้วยเหมือนกัน นั่นเพราะความรักที่ผมมีต่อสิ่งนี้ ไม่ใช่ผมที่พยายามไปโชว์ว่าตัวเองคือใคร หรือเคยได้แชมป์อะไรมาบ้าง 

Question : คุณติดต่อพูดคุยกับ เจอร์เก้น คล็อปป์ มากน้อยแค่ไหน?

Gerrard : มากที่สุดเท่าที่ผมต้องการ ผมสามารถไปเคาะประตูห้องเขาได้ในทุกวัน เราแลกเปลี่ยนความเห็นกันค่อนข้างบ่อย ผมไปที่เมลวู้ดสามหรือสี่ครั้งได้นับตั้งแต่เปิดฤดูกาลเป็นต้นมา

ผมไม่ต้องไปรบกวน เจอร์เก้น คล็อปป์ ในทุกวัน ผมไม่จำเป็นต้องติดต่อเขาทุกวัน แต่ผมรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่นหากต้องการพบ เขาเยี่ยมมากและให้คำแนะนำกับผมก่อนที่ผมจะรับงานตรงนี้ 

มันเยี่ยมมากที่ได้แลกเปลี่ยนคำถามมากมายกับเขา เขาให้เวลาผมเต็มที่ทุกนาทีที่ผมต้องการเพื่อให้แน่ใจว่าผมกำลังตัดสินใจได้ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม เขาก็มีงานของตัวเอง มีภาระหนักอึ้งที่ต้องโฟกัส ดังนั้นผมจึงไม่อยากไปรบกวนเขามาก 

เจอร์เก้น คล็อปป์ พร้อมให้คำปรึกษาเสมอ

Question : ความคาดหวังที่มีต่อดาวรุ่งจากอะคาเดมี่เปลี่ยนไปมากแค่ไหนนับตั้งแต่ตอนที่คุณก้าวขึ้นมาชุดใหญ่ได้เมื่อสองทศวรรษก่อน 

Gerrard : ผมคิดว่าตอนนี้ยากกว่าเพราะว่ามีการใช้เงินในการแข่งขันมากขึ้น หลายสโมสรร่ำรวยมากกว่าเดิมและสามารถออกไปหานักเตะค่าตัวแพงมาร่วมทีมได้ 

ช่วงสิบหรือสิบหน้าปีก่อน ผมคิดว่าดาวรุ่งสามารถขึ้นชุดใหญ่ได้หากมีความสามารถและได้ลงเล่นพอสมควร แต่ตอนนี้ต้องระดับท็อปจริงๆ เท่านั้น คือต้องไม่ธรรมดาถึงจะทะลุขึ้นมาได้และได้อยู่ในทีม 

ผมมองดูหลายคนที่มีโอกาสอย่าง ไรอัน บรูสเตอร์, ฟิล โฟเด้น และ ดอม โซลันเก้ พวกเขาเป็นนักฟุตบอลที่ดี แต่จะสามารถไปอีกระดับได้หรือไม่ก็คือความท้าทายที่รออยู่ ตอนนี้มันยากขึ้นสำหรับเด็กๆ จากอะคาเดมี่ มาตรฐานการแข่งขันสูงขึ้นกว่าเดิม 

Question : คุณหาจุดลงตัวระหว่างการพัฒนา และความต้องการคว้าแชมป์ยู-18ได้ตรงจุดไหน? 

Gerrard : ผมคงไม่อยู่ที่นี่หากว่าผมไม่ต้องการคว้าแชมป์ ผมไม่ใช่คนประเภทที่จะพูดว่าสนใจแต่เรื่องการพัฒนาอย่างเดียว และไม่ได้คำนึงเรื่องผลการแข่งขัน 

จริงอยู่ว่างานตรงนี้คือการสร้างนักเตะป้อนชุดใหญ่ แต่คุณก็จำเป็นต้องสอนพวกเขาให้รู้ถึงชัยชนะ สิ่งที่ต้องทำเพื่อที่จะเอาชนะ ต้องสร้างทัศนคติและจิตใจแบบนั้นให้เกิดขึ้นด้วย

แน่นอนมันเกี่ยวกับการได้รับชัยชนะ ตอนนี้เราเป็นจ่าฝูง และพยายามต่อไป แต่หากคุณถามว่าระหว่างการได้แชมป์ลีก (ยู-18) กับทำให้นักเตะ 2 คนขึ้นชุดใหญ่ได้ ผมก็คงต้องตอบอย่างหลัง แต่จริงๆ แล้วผมต้องการทั้งสองอย่าง 

Question : มันมีความหมายกับคุณมากเพียงใดหากหนึ่งในเด็กๆ ที่คุณดูแล้วก้าวขึ้นชุดใหญ่ได้?

Gerrard : คงทำให้ผมภาคภูมิใจอย่างมาก แต่ผมไม่ใช่คนเดียวที่ควรได้เครดิต ผมมีสตาฟฟ์สี่หรือห้าคนทำงานด้วย บางคนก็ทำงานที่อะคาเดมี่มานานเป็นสิบปีก่อนที่ผมจะเข้ามา เมื่อมีเด็กเข้ามาในระบบ ก้าวขึ้นชุดใหญ่ และอยู่ในทีมได้ หลายคนก็ควรได้รับเครดิตกับความสำเร็จนี้ หากมีเด็กคนแรกที่อยู่ภายใต้การดูแลของผมลงเล่นให้ทีมชุดใหญ่ของลิเวอร์พูล ผมจะยินดีมาก นั่นคือเหตุผลที่ทำตรงนี้ ผมค่อนข้างมั่นใจว่าบางคนจะแจ้งเกิดและกลายเป็นนักเตะชั้นยอด 

Question : คุณมีโอกาสคิดเกี่ยวกับก้าวต่อไปของตัวเองบ้างหรือไม่?

Gerrard : ไม่มากนักเพราะตอนนี้ผมสนุกกับงานตรงนี้ดี และเพิ่งทำได้ห้า-หกเดือนเท่านั้น ผมไม่คิดว่าต้องไปกังวลกับอนาคตมากเกินไป ในระยะสั้นคืองานที่นี่ ผมมีความสุขดี ผมต้องการพาทีมจบฤดูกาลให้ได้ก่อนและหลังจากนั้นก็จะนั่งถกกับทุกคนว่าต้องทำอะไรกันต่อไป 

Question : คุณเคยบอกว่างานตรงนี้เปิดหูเปิดตาให้คุณต้องทึ่ง คุณยังมองว่างานคุมโค้ชและคุมทีมคือเป้าหมายระยะยาวอยู่หรือไม่?

Gerrard : ผมไม่ได้กลัวหรือต้องถอยฉากหรอกนะหากคุณหมายถึงแบบนั้น ในอีกสองปีข้างหน้าจะเป็นตัวชี้วัดความพร้อมของผมไม่ว่าผมจะก้าวไปจบตรงไหน ผมรู้ว่าในอนาคตผมต้องเจองานที่ซับซ้อนมากขึ้น กลายเป็นที่สนใจกว่าเดิม โดนวิพากษ์วิจารณ์หรือได้คำชมเชย ผมก็ต้องรับทุกอย่าง

สำหรับผม เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องสัมผัสและเก็บเกี่ยวประสบการณ์หลังฉาก ห่างจากแสงไฟสปอตไลท์ก่อนที่คุณจะเสียสติไปก่อน

ผมต้องการเป็นโค้ช ต้องการพัฒนา ต้องการคุมทีมในระดับสูง แต่ผมเข้าใจว่าประสบการณ์ตอนนี้จะเป็นตัวตัดสินว่าจะอยู่เส้นทางนี้ได้นานเพียงใด

ความสำเร็จจะเป็นตัวชี้วัดการตัดสินใจสำหรับคุณ ยกตัวอย่าง ผมสามารถรับงานคุมทีมชุดใหญ่ในประเทศนี้ได้เลย แต่อาจโดนไล่ออกหลังผ่านไปราวสี่หรือห้านัด และอาจทำให้ผมซัดเซไปตลอดอาชีพที่เหลือก็เป็นไปได้

ผมอาจรับงานชิ้นแรกและได้แชมป์ลีกเลยซึ่งอาจเป็นบันไดสำหรับเส้นทางของผมในอีก 10 ถึง 20 ปีข้างหน้า แต่ผมไมสามารถทำนายอนาคตได้ สิ่งที่ผมทำได้คือเตรียมตัวให้พร้อมที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อให้ได้ดีที่สุดไม่ว่าจะบทบาทใดในเส้นทางนี้ 

ผมต้องการให้งานนี้ตรงนี้เป็นจุดเริ่มต้นในการผจญภัยครั้งใหม่ ไม่มีอะไรทำให้ผมต้องถอยหรือหวาดกลัวสำหรับการเป็นตัวเลือกในอนาคตอันใกล้ ผมรู้ว่าผมคงไม่ได้คุมทีมยู-18 ไปหลายปี ผมต้องการพัฒนา เพียงแต่ว่าตอนนี้ยังไม่ใกล้เคียงกับงานในบทบาทใหม่ 

ผมมีความสุขกับสิ่งที่เป็นในตอนนี้ ทุกอย่างไปได้ดี และได้เรียนรู้มากมาย มีคนเจ๋งๆ รอบข้าง และอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีเยี่ยมสำหรับการเรียนรู้ ยังไมใช่เวลาที่ต้องเปลี่ยน แต่แน่นอนว่าในอนาคตมีแน่ ผมจำเป็นต้องเจอความท้าทายแปลกใหม่ ความท้าทายที่ใกล้เคียงกับสิ่งที่ผมปรารถนา 

Question : ลิเวอร์พูลมักดันคนในขึ้นมาเสมอ แต่ตอนนี้วิถีแบบ แอนฟิลด์ บูท รูม หายไปแล้ว...

Gerrard : สิ่งนี้อาจกลับมาอีกครั้ง มันอาจเพราะว่าไม่ได้ดีอย่างที่เคยเป็น แต่ยังมีโอกาสที่กลับมาได้ ทั้งนี้ทั้่งนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่ามีใครอยากให้กลับมาหรือไม่ มีคนที่อยู่ในตำแหน่งทำให้กลับมา